Bugün hacı - hoca - büyü muhabbeti yaptık.
Fark ettim de aslında ne az ortak noktamız olmasına rağmen,
ne çok konuşabiliyoruz ve hatta ne mükemmel gülüyoruz birlikte...
Sen tatile çıkma planları peşindesin karınla birlikte, bense
sensiz nasıl yalnız kalacağımı ve koskoca bir haftanın nasıl geçeceğini
düşünüyordum..
O arada "kucağıma alırım seni" dedin.
"Alamazsın" dedim çünkü bu cesareti göstereceğini düşünmüyordum,
inanmıyordum. Hep "yaparım" deyip yapmıyordun.
Ve o an !
Beni kucağına aldın, ellerim boynumda, sokağın ortasında....
Keşke öylece kalabilsek sevgilim, ne mutluluktu....Hayatımda
ilk kez böyle bir an yaşadım.
Korkudan da öldüm bu arada, bir gören olsa ne diyecektik,
kardeşcesine bir kucaklaşma mı? İnsan kardeşini öyle kucaklar mı?
Dayanamadım mesaj attım sana, kalbim hala küt küt atıyo, delisin
sen !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder