Uzun uzun zamanlar buradan gitmek için uğraş verdim, olmadı
!
Gidemeyince, iş değiştireyim dedim, olmadı !
Doğduğum yerde, büyüdüğüm şehirde, olmak istediğim yerde “zaman”
beni hep “üvey” yaptı !
Yepyeni bir insanla hayatımı birleştireyim dedim, parçalar tutmadı
!
Saniyeler işlerken hayat filminde, görüntü dondu bende,
akmadı !
…
Ellerimde eriyen her defasında yeni birisi olsa da, unutulanlar
dışında hiç değişiklik yok aslında !
Zinciri biraz uzun tutulmuş bir evcilim ya da sanal kafesin
içerisine konulmuş bir tutuklu…
Her tahliye anı, ötelenen bir umuda dönüştüğünde daha fazla
sıkıyorum avucumu…
Tanrım, eğer gerçekten varsan neden durdurmuyorsun bu kanamayı, neden göndermiyorsun eksik parçayı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder