Ben bir kere daha çuvallayarak ümidimin son kırıntılarını da kaybettim.
Artık gerçekten “çok geç kalınmış bir vaka”yım ben bile kabul ettim!
Bu kadar insanın terkinden sonra bende ters birşeyler olmalı değil mi?
Gören - görmeyen, duyan – duymayan, bilen – bilmeyen.. hepsi benden uzak…
Sanırım yangında ilk kurtarılacak levhaları gibi boynuma bir levha asılmalı : görünce ilk kaçılacak:)
Keşke elimde insanları bir arada tutmak gibi bir yetenek olsaydı..
Sanırım bir tek dağıtmasını biliyorum ben… Bir de kaybetmesini …
Hayatı, aşkı, elindekileri…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder