Koşarcasına kaçıyordum evden… İleriye doğru atılan her adım beni özgürleştiriyordu… Bu kadar zor muydu acaba bir insanın kendisi olabilmesi? Yapma, etme, gitme’lerin ardından vicdan sızlatan sözler ve en sonunda yükselen sesler… Tüm bunların arasından seni ve beni seçerek geride kalanlara kapıyı örttüm… Dedim ki : Eğer ben de bir gün bunları yaşatacaksam çocuğuma allahım nolur bana çocuk vermeeee ! Tanrı sanırım birtek o gün duydu:) ne bir çocuk, ne de çocuğu yapabilecek bir adam bahşetti:)Tanrım fabrika ayarlarıma dönme imkanım yok mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder