Hakkımda

Uzun yıllardır yalnız birinin hikayeleridir bunlar. Kendinizden birşeyler bulmanızı dilerim.

22 Mart 2014 Cumartesi

Adım Adım Son'a...

Göğe Bakma Durağı mailimden ve Yılmaz Özdil Sevgili yazısındaki  gibi gel tut ellerimden mesajımdan sonra şirkete geldi. İnanamadım ! İşleri varmış, "akşama konuşalım" dedi. Nasıl mutlu olduğumu anlatamam. Akşam uçarak gittim Bornova'ya. Bilmediğimden oraları, beni gelip metrodan alır mısın ricama olumsuz yanıt verdi. Neyse sora sora buldum! Gittiğimde bir sürü şey konuştuk, dolalı anlatmayı seçtiğinden mi yoksa benim zekam mı kıt anlamıyorum pek birşey anlamamakla beraber, bir daha aradığında"yanımda başka biri var desem çok mu memnun olacaksın" lafına takıldım. Sonra bir de istediğim kızı elde etmem 15 dakika sürer gibilerinden bir cümlesi vardı ki şaşkınlıktan küçük dilimi yuttum. (bu aynı zamanda kendini birşey sanma'nın başka versiyonu idi) Herkese ve herşeye tıkadığım kulaklarımı ona da tıkadım ve sadece yanında hissettiğim mutluluğu düşündüm. O sırada nerden çıktığını anlamadığım bir şekilde annem habersizce gelmiş. Tamam iyilik yapmak istiyor ama yine benim tüm programımı alt üst etti. Anneme söylediği selamı iletmedim diye iyice şüphelendi ve bana acaba aklında başka biri mi var da, ondan ümidi kesince bana dönüyorsun diye sordu???
Son noktadır, buna karşılık bile verdim ve açıkladım, düşün artık....
Kalktık, bana bir şans daha verdiğini açıkladı ama"buyur uğraş" dedi.. Elini tutmaya çalıştım, reddetti hatta beni itti. Eve bıraktığında öpmek istedim, ne yaptığını anlamadığım bir şekilde öffledi, gitti. Sonraki 1 hafta attığım mesajlara zoraki karşılıklar, sesini duymak için aradığımda beni azarlamalar, sevgilim dediğim için kızmak da dahil olmak üzere, yolda karşılaştığımızda soğuk davrandığımı söylemeler... Ne yapsam olmadı. Trekking için hızlı grupta yürüyeceğinden (ben ne olacağım??) Urlaya yemeğe gitmek için hesaplar benden teklifimi bile bayağı ve rüşvetvari bulduğuna kadar geldi mesele... "Ölüm var, bunları aşabilirz" oldu son mesajım... Sonra da susuyorum artık dedim... Daha fazla söylenecek birşey kalmadı... Ardından Kaybedenler Kulübü yoktur yarin imanı şarkısını bana mail atmış. Açıkçası sevinsem de üzülsem de demek istediğini anlayamacağım için yine beni azarlayacak diye düşündüğümden ses çıkarmadım. 1 hafta yine ayrı ve onsuz geçti... Arada sadece içkinin etkisiyle nasılsın mesajı attım. Ertesi gün ? olarak cevap yazdı...

Hiç yorum yok: