Artık bi sevgilim var..
İnişlerle çıkışlarla, kavgalarla sevişmelerle, güvenlerle anlam verememelerle dolu bir iki ay geride kalıyor...
Garip birisi benim sevgilim...
Tanışmak için erken dediği ailemle pat diye yeniyıl kutlaması yapan ancak babasıyla tanıştırmaktan kaçınan...
Arkadaşlarıyla tanıştırmaktan kaçınan ama eve bir "baba" gibi kucaklar dolusu alışveriş yapan...
Sokaklarda elele tutuşmayı akıl edemeyen ama öpüşmeyi isteyen...
Ayakta konuşmayalım, oturalım diyen ama on dakika sonra kalkıp giden...
Üşümeyeyim diye bornozumu ısıtan ama giyinirken görmemem için beni odadan kovan...
Evine beni çok sonraları alan ve babası geldiği endişesiyle fahişeler gibi evden atan...
Bilmiyorum... Gerçekten ne yaşadığımı bilmiyorum... Bi yanım ateşler gibi sıcak, bir yanım buz ona karşı... Bi yanım inanılmaz mutlu, bir yanım sorularla boğuşuyor... Bi yanım inanmak istiyor, bi yanım "sakın ha" diyor...
İlerde bu satırları okuduğumda kuşkularıma gülecek miyim yoksa "ne kadar haklıymışım mı?" diyeceğim bilmiyorum ama sanırım içimdeki sorular boşuna değil... Yine de yapabilecek bir şeyim yok, yaşayıp göreceğim... Mevlam ve mevlanam beni yalnız bırakmasın, hayırlardan ayırmasın....Vardır bunlarda da bir hayır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder