Ağzınızdan düşünmeden çıkan sözle bağladınız mı kendinizi?
Nasıl olduğunu anlamadan, hayatın akışına bıraktınız mı kaderinizi?
Akarken bir yandan mantıksızlığınıza şaşırıp diğer yandan tattınız mı huzurun zevkini?
Cevabı sadece bende evet değildir bunların. Bende bile kaçıncı evettir belki yalnızlığın yarattığı avuntuların...
O kadar yalnızım ki usta, olmayacak birine kendimi davet ettirdim. Ne ortak bir yanımız vardı, ne dengimdi... Birden gelişti... Kalktım trekkinge katıldım, çok eğlendiğim, güldüm, güvendim, inandım, bir iş için eve davet ettim, 6 kez ekildim. toplamda 3 hafta...
6 kez bekledim. Anlımdaki "salak" yazısının görünür olduğunu unutarak...
En sonunda aynaya bakıp gördüm : "Salak" yazıyor S-A-L-A-K diye düşünürken sinirden kendimi harap edip içkiyle avunmaya çalışırken, gemileri yakıp köprülerini yıkıp "neden hep aynı son?" diye bu sefer isyan değil belki ama anlamaya çalışarak sorduğumda yanıtı Mesnevi'de buldum. Cevap yine yukarıdan, herşeye sonsuz hoşgörü ile yaklaşan yaradandan geldi, hem de hiç gecikmeden...
.....Nasıl ki tohumu ekersiniz, filiz verir, başak olur, buğdaya döner ve o hali ile saklamayıp en verimli olduğu çağda biçersiniz, biz de öyle umutları yeşertiriz, en doruktayken de biçeriz.... Şimdi anladım neden her seferinde bu şekilde olduğunu.... Hayat bir oyun... Zevkin tadını almak için en mutlu olduğun anda acıya dönüşen bir oyun... Nasıl ki bizler buğdayları en verimli çağındayen biçiyorsak, doğa da bize aynısını yapıyor...
Bunu anladıktan sonra içimdeki sinir geçti, kalktım zeytindalını uzattım. O yıktığım köprüleri kibarca tamire çalıştım. O da hazırmış ki, aradı, yarı şaka yarı ciddi durumu toparladık. En zevkli yanı ise ona muhtaç olmamak için başkasına yaptırdığım işten dolayı hırslanıp "sökeceğim o sarkıtı" demesiydi... Çok hoşuma gitti... Yalnızlığın çaresi mi hoşuma giden yoksa frekans uyumu mu bilmiyorum.. Bildiğim tek şey; nolur dağılmayın çok yalnızım la:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder