16/3/2013
Yüzümde güller açıyor…
Gelip geçene yol veriyorum, yetişme kaygım yok bir yerlere….
Şarkıları son ses açıp dünyadaki herşeyi pespembe görüyorum…
Her sorun çözülebilir, her şey halledilebilir, sorun da
neymiş…
Bu kadar küçük bir dokunuş bile mutlu ederse beni,
büyüklerinde dağılmaktan korkuyorum…
Dağılırsam dağılayım diyorum bir yandan, var mı aşktan öte….
Dağılma diyorum öte yandan herşey pamuk ipliğine bağlı
hayatta, vicdanına veremeyeceğin hiçbir hesap olmasın…
Bunları düşünüyorum ama zaten yaşarken bunlar aklına bile
gelmeyecek kadar hızlı olmuyor mu?
Bir cumartesi öğleden sonrası beraber çıkışımız, forumda
sana alışveriş yapışımız, görevlilerin beni eşin zannetmesi, kabinde üstünü
değiştirirken beni içeriye çekmen, insanların bakışları arasında zar zor seni
kendimden uzaklaştırmam, sonra salep içişimiz, ardından benim kullandığım
arabada vites değiştirirken ellerime dokunman, bütün bunları romantik değil
şakayla karışık yapman, vitesi yanlış yere takıp arabayı zorlamam, en sonunda
benzincide veda edip ayrılmamız, benim seni öpmeden göndermek istememem, yanaklarından
öperken beni içine çekip “böyle öpülür” diye göstermen… Utancımdan arkama bile
bakmadan arabayı gazlamam…
bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karın
toprak, güneş ve ben...
bahtiyarım...
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder