Can Kaptan'dan sonra bir psiko ile argoya maruz kalmamın ardından "bu sefer buldum" dedim. Yaşı yaşıma, diploması diplomama, işi işime, tipi tipime... Herşeyiyle bana uygun olduğunu düşündüğüm Baz ışık yılı geldi. İsim biraz garipti ama olsun kadı kızında da bu kadar kusur olurdu. Psikonun vermiş olduğu korkunun ardından bu çocuğa inanılmaz kuşkulu yaklaştım. Sebebi ise işyerimi her an çıkarabilecek kadar bizimle bağlantılı çalışmışlığındandı.. 1 hafta yazışma ve çok sıcak giden mesajlaşmanın ardından bir kez telde konuştuk. O sırada sorduğu birtakım soruları geçiştirmeye çalıştım çünkü hala içimde psikoya dair kuşkular vardı ve üstelik bana gelen sorular etiketi belirlemeye yönelik sorulardı. Baban ne iş yapıyor, nerde yaşıyorsun vs..
Telde konuşmanın ardından sanki arada ufak ufak buz dağları belirmeye başlamıştı. Sanki...
Ardından kesilen mesajlar ve en nihayetinde gelip çatan buluşma günü... Benim ailemin sürprizi ve onun arabasının bozulması ile zaten gerilen bünyem daha da gerildi ve aslında fena sayılmayacak diyebileceğimiz buluşmayı yaklaşık bir saat gibi bir zamanda noktaladık.
İlk izlenim pek olumlu değildi, elektrik alamadım bazdan.. Bir daha da aramaz diye düşünürken baktım geceye doğru eve varıp varmadığıma dair msj... Neden mutlu olduğumu bilmiyorum ama bu msjla "sanırım o benden etkilendi" diye düşündüm ve ben de "neden olmasın" dedim... sonuçta o kadar aksiliğe karşın geldi, hesabı bana ödettirmedi, aradı- sordu. Varsın ben sohbetini ve gülüşünü beğenmeyeyim, zamanla alışırım...
Ardından geçen 1 haftada ne bir msj ne başka bir arama... Benim çabalarımla başlayan ve bir müddet sonra kesilen msj yığınları bir de PP'de aktif halde görmemle sonuçlanınca bu işin olmayacağına kanaat getirdim. Benden etkilenmiş olsa benimle ilgilenir niye aktif olsun ki?
Sonuç yine hayalkırıklığı, yine abazalık.. Ne yapacağımı bilmiyorum ben bu karşı cinsle... Sanırım ne kadar ümit etsem de boşuna... Tanrının bana bununla ilgili vermek istediği bir ders var. Yalnızsın, yalnız öleceksin.... Ne kadar çok çabalasam da birini hayatıma almaya, olmayınca olmuyor...Çevremde, sokakta sevgilisi olan herkese uzaylı gibi bakıyorum. Benim hatam nerde ki ben bu koca dünyada herkesin becerdiğini beceremedim diyorum... Anneme, yengeme, halama, teyzeme gıpta ile bakıyorum. Onlar nasıl bir erkeği kendilerine bağlamışlar da ben bunca teknolojiye ve özgürlüğe rağmen bulamıyorum diyorum. Başa sarıyor, başa sarıyorum... Ama plak bozuk, neden her seferinde şarkının güzelce çalmasını bekliyorum??
Olmuyor ne yapsan gözüm
Terk etmiyor bizi hüzün
Bir macera yaşamak dediğin
Küçük zamanlar harmanı sevildiğin üzüldün
Hatırlamaktan ibaret hatıralar nihayet
Tesellisi çok zor sözün
Ne gemiler yaktım ne gemiler yaktım
O kadar yandı ki canım sonunda karşıdan baktım
Ne göreyim kendime yıldızlardan daha uzaktım
Kendini seçemiyorsun
Bırakıp kaçamıyorsun
Yazmadığın bir hikayede
Uzun ya da kısa vadede
Az biraz keşfediyorsun
"Öteki" olabilmeyi, geride durabilmeyi öğreniyorsun...
Kendini seçemiyorsun
Bırakıp kaçamıyorsun
Yazmadığın bir hikayede
Uzun ya da kısa vadede
Az biraz keşfediyorsun
"Öteki" olabilmeyi, geride durabilmeyi öğreniyorsun...
